تاریخچه اکستنشن مژه این شیوه از کجا آغاز شد اکستنشن مژه چیست

تاریخچه اکستنشن مژه

اکستنشن مژه مدتی بیشتر از آنچه اکثر مردم تصور می کنند ، مد بوده است. میل به داشتن مژه های سالم از ابتدای شروع آنها در 3500 قبل از میلاد تغییر چشمگیری کرده است. در حالی که دلایل داشتن مژه های بلند در آن زمان نمادین تر بود ، امروزه آنها نشان دهنده زیبایی هستند.

بیایید به تاریخچه اکستنشن مژه نگاه کنیم ،  اکستنشن مژه از کجا سرچشمه می گیرد و چه چیزی باعث شده است که امروزه این روش محبوب باشد.

منشاء مژه مصنوعی

اولین مژه مصنوعی هیچ شباهتی به آن مژه هایی نداشت که امروزه در بین افراد مشهور و طرفدار مد بسیار محبوب است.  
 چه زمانی اکستنشن مژه اختراع شد؟ و چرا اکستنشن مژه اختراع شد؟

آغازهای باستانی
اکستنشن مژه از کجا می آید؟* به گزارش مجله زیبایی ، ماری کلر ، مصریان باستان در سال 3500 قبل از میلاد مسیح استفاده از برس و پماد را برای رشد و حجیم کردن مژه هایشان آغاز کردند. در مصر ، فقط زنان نبودند که به دنبال کشیدن مژه های خود بودند. مردان و زنان از مواد مختلفی مانند مالاکیت برای تیره کردن مژه های خود استفاده کردند. همچنین گفته می شود که آنها مژه های بلند می خواستند  تا از چشمان خود در برابر نور خورشید محافظت کنند.

چند سال بعد ، در حدود 753 پیش از میلاد ،  پس از اینکه پلینیوس فیلسوف باستانی اظهار داشت که مژه کوتاه نشانه پیری است ، رومیان روشهای تقویت مژه را در پیش گرفتند.

آنها از موادی مانند چوب پنبه سوخته و زغال برای سیاه کردن چشمها و مژه ها استفاده کردند. رومیان همچنین معتقد بودند مژه های بلند نمادی از اخلاق و بکارت هستند.

قرون وسطی
اکستنشن مژه با گذشت زمان مد میشد و از مد می افتاد. در قرون وسطی ،  داشتن موهای زیاد بد بود. آنها مژه ها و ابروهای خود را کوتاه میکردند و میتراشیدند تا بیشتر پیشانی خود را نشان دهند.

روش هایی که آنها استفاده می کردند خطرناک بودند زیرا مژه ها عملکرد مهمی در جلوگیری از ورود گرد و غبار به چشمها را دارند. خوشبختانه این روند به سرعت از مد افتاد. در اواخر قرن نوزدهم ، زنان به دنبال برخی از عجیب ترین تکنیک های تقویت مژه بودند.

قرن نوزدهم
یوجین ریمل ، عطرساز ملکه ویکتوریا ، اولین ریمل مژه و ابرو را در اواسط دهه 1800 اختراع کرد. معجون مژه او حاوی ژله وازلین و گرد  ذغال بود. این اختراع به سرعت شروع به کار کرد و در دهه 1800 به یکی از اصلی ترین مدها تبدیل شد و تاریخ کاشت مژه را تکامل داد.

در سال 1882 ، گزارشی نشان داد که زنان پاریسی برای تقویت مژه هایشان موهای خود را روی پلک های خود پیوند زدند. تقریباً در همان زمان ، حتی گزارش هایی مبنی بر کاشت مژه با سوزن در زنان گزارش شد. به نظر می رسد روش پیوند چندان مطلوب نبود. با این حال ، در قرن بیستم ، هنرمندان گریم آزمایش های بیشتری را شروع کردند.

اولین مژه مصنوعی ثبت شده 

در سال 1911 ، توسط  آنا تیلور کانادایی ثبت شد. اختراع او شامل مژه های چسب دار یا مژه های نواری بود که تصور می شد از موی انسان ساخته شده است. چند سال بعد ، آرایشگر آلمانی ، کارل نسلر ، خدمات مژه مصنوعی را در یک سالن زیبایی در شهر نیویورک ارائه داد. به گفته نیویورک تایمز ، نسلر خدمات خود را به عنوان "محافظت چشمها در برابر تابش نور" تبلیغ می کرد.

نفوذ رسانه ها
 در دهه 1920 و 30 ، تبلیغات زنانی با  مژه های بلند و رنگ های روشن در Vogue ظاهر شد.

بسیاری از خبرنگاران مرد این روند را به سخره گرفتند. آنها علناً آن را مورد انتقاد قرار دادند . با این حال ، ستارگان سینما پس از این شروع استفاده از مژه مصنوعی  کردند. ستارگانی مانند مرلین مونرو ، جودی گارلند و ریتا هیورث همگی مژه های مصنوعی پر حجم خود را به رخ می کشیدند. البته ، این مد باعث افزایش محبوبیت بیشتر برای استفاده از  مژه مصنوعی شد. در دهه 1950 مژه های مصنوعی به عنوان یکی از نمادهای مد فرهنگ غربی شناخته شد.

تولیدکنندگان لوازم آرایش چشم با افزایش تقاضا در این لاین روبرو شدند.
 آنها مژه های مصنوعی پلاستیکی را  در دهه 1950 عرضه  کردند.  در دهه 1960 ، چشمهای تیره و چشمگیر ، که با مژه های بلند و پر پشت تشدید می شد ، به مد جدید آرایش تبدیل شد.

زنان به دنبال شبیه شدن به سوپر مدل Twiggy بودند که در آن زمان به خاطر چشمان  عروسکی اش معروف بود. سپس ، در دهه های 70 و 80 ، این مد شروع به محو شدن کرد. با این حال ، این محو شدن  مژه های مصنوعی مدت زیادی دوام نیاورد و در دهه 1990 دوباره مد شد.

اکستنشن مژه مدرن

در طول دهه های 1990 و 2000 ، اکستنشن مژه نیمه دائمی متولد شد. در آن زمان بود که مردم به دنبال مژه های طبیعی تری رفتند. روش های کاربردی نیز بسیار دقیق تر شد.

این روشها ، که سالها قبل در کره رایج بود ،  در سال 2004 در ایالات متحده معرفی شد. اکستنشن مژه های جدید به صورت تک تک و  مویی  با چسب روی مژه های طبیعی قرار میگرفت  - این تکنیک باعث شد تا مژه های تازه تعبیه شده هفته ها روی مژه های طبیعی دوام داشته باشند. 

بسیاری از سلبریتی ها تمایل خود را به استفاده از اکستنشن مژه اعلام کردند ، از جمله جنیفر لوپز ، پاریس هیلتون و لیندسی لوهان. اخیراً ، کیم کارداشیان و کتی پری علاقه خود را به اکستنشن مژه نشان دادند. این افراد مشهور این مد را در فرهنگ رایج امروز تداوم بخشیده اند و راه را برای مدهای  عجیب و غیرعادی هموار کرده اند.

اکستنشن مژه هایی که امروز می شناسیم

مژه های نیمه دائمی که امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند تقریباً از هر موادی که تصور کنید ساخته شده اند.
الیاف مصنوعی ، ابریشم و موی حیوانات از جمله موادی هستند که امروزه در اکستنشن مژه استفاده می شوند. کاربرد این مواد بسیار آسان تر و به طور کلی سبک تر از مدلهای قدیمی تر آنها است.

مژه های نواری مژه های موقتی و چسبناکی هستند که آنا تیلور در سال 1911 اختراع کرد. امروزه ، آنها از مواد مختلف ساخته شده اند ، اما هنوز هم جلوه ای مشابه دارند.  معمولاً استفاده از آنها آسان است و اغلب هزینه آنها کمتر از انجام اکستنشن مژه است.

شکل دیگری از مژه های نواری که امروزه مورد استفاده قرار می گیرد مژه های مغناطیسی یا آهن ربایی  است. آنها در سال 2014 توسط بنیانگذار One Two Cosmetics ، کتی استوکا اختراع شدند. مژه های مغناطیسی در اطراف مژه های طبیعی قرار می گیرند و به یکدیگر میچسبند.  اگرچه مژه های مغناطیسی از زمان ابداع آنها محبوبیت بیشتری پیدا کرده اند ، اما مژه های مصنوعی اتصال با چسب  هنوز رایج ترین و پرطرفدار ترین هستند.

اما اکستنشن مژه  دائمی به افراد اجازه می دهد بدون نگرانی در مورد چسباندن مژه به پلک خود از خواب بیدار شوند.